Waar word je blij van? Dit vroegen wij aan Melvin Tjoe Nij, oprichter van Global People en een optimist die mensen graag bij elkaar brengt. ‘Work hard, play hard, work-out harder’, zegt hij. ‘Ondernemen is topsport en dat wordt vaak onderschat.’

Global People

Als ik naar de weg kijk die ik heb afgelegd, dan merk ik dat al mijn kwaliteiten bij elkaar komen in Global People. In het kort is dat: het helpen van de multiculturele achterban. Ik heb mezelf nooit gezien als een voorvechter van het multiculturele erfgoed, ik ben erin gerold. Toen ik een financieel adviesbureau had, was iedereen die ik zakelijk ontmoette wit met blauwe ogen. Terwijl mijn vrienden en netwerk juist divers zijn. Ik besloot die twee werelden in 2004 bij elkaar te brengen via een netwerkclub, The Other Network (TON). Niet veel later richtte ik Young Global People (YGP) op, een recruitmentbureau voor multiculturele starters op de arbeidsmarkt. In 2021 voegde ik TON en YGP samen met mijn businesspartner Wilma Schild tot Global People. Ik word blij dat dit kindje tot wasdom is gekomen. Het is nog niet wat wij
willen dat het is, maar daar werken we elke dag hard aan.

Netwerken

Via LinkedIn word ik vaak benaderd met een vraag, variërend van ‘Kun jij mij helpen aan een baan?’ tot ‘Weet jij nog een spreker voor mijn event?’. Ik geloof dat netwerken de meest onderschatte zakelijke vaardigheid is, maar tevens de belangrijkste. Het voelt als mijn taak om mijn netwerkkennis over te brengen op werkgevend Nederland en de multiculturele jeugd. Die jeugd doet het al, maar men moet nog leren de vertaalslag te maken naar de zakenwereld. Mijn motto is: united we stand, divided we fall. Ik word blij van het gevraagd én ongevraagd bij elkaar brengen van mensen. Of dat nu via een reisadviesje is, door twee singles aan elkaar te koppelen of door een baan voor iemand te regelen

Mijn ouders

Mijn moeder Carla is 87 jaar en getrouwd met mijn vader Hugo, 93 jaar oud. Allebei waren ze leraar. Mijn vader heeft Alzheimer, mijn broer Brian woont bij ze in om voor ze te zorgen. Ik ben blij dat ze er nog zijn, ga regelmatig langs en bel dagelijks met mijn moeder, die me steunt in alles wat ik doe. Taal, lezen en je goed uit kunnen drukken waren belangrijk in mijn opvoeding. De lessen van vader koester ik. Hij zei altijd: ‘Jongen, van verkeren krijg je verkering’. Ik gebruik die uitspraak om de kracht van het netwerken te benadrukken. Hij hielp mee bij de oprichting van de universiteit in Suriname en was directeur van het ministerie van Sociale Zaken. Je zou kunnen zeggen dat hij een onbewust bekwame netwerker was, terwijl mijn moeder de attente relatiemanager was. Alle lessen die ik van huis uit heb meegekregen, pas ik nog dagelijks toe, zakelijk en privé, wat me een rijker persoon maakt. Dat realiseer je je pas als je ouder bent en daar ben ik mijn ouders dankbaar voor.

Sporten

Tot mijn twaalfde zat ik op atletiek, daarna deed ik krachttraining. In 2011 ben ik Krav Maga gaan doen, de Israëlische zelfverdedigings- en vechtsport. Vijf jaar later ging ik daarnaast ook nog boksen. Sinds de eerste lockdown in 2020 ben ik fanatiek bezig met kracht- en conditietraining. Vier keer per week doe
ik krachttraining en twee keer per week cardio. Working out is the fountain of youth, daarom vind je mij om half zeven ’s ochtends in de sportschool. Ik heb er niet altijd zin in, maar ik wil gezond 105 worden dus investeer ik daarin. Ook al word ik niet zo oud, ik voel me beter door te sporten en ik heb meer energie. Gezondheid kun je maar ten dele kopen. Zoals een vriend van mij zei: ‘Als je gezond bent, wil je
duizend dingen. Als je ziek bent wil je maar één ding: gezond worden.’

Droomauto

Ik houd van mooie auto’s. Als er een Lamborghini door de straat rijdt, word ik direct blij. Het is mijn jongensdroom om ooit zo’n hypercar te bezitten. Autorijden is voor mij een vorm van vrijheid en onafhankelijkheid. Als ik ’s avonds naar huis rijd, met een lekker muziekje op en het is mooi weer, dan voel ik me blij. Het lijkt me heerlijk om op zondag in die Lamborghini te kunnen stappen en doordeweeks ernaar te kunnen kijken. Niet om anderen de ogen uit te steken, maar als cumulatie voor alle bloed, zweet en tranen die je hebt doorstaan, om te komen waar je bent na jaren van keihard werken. Dat is de beloning, gesymboliseerd in die vier wielen.

Bron: Dingen waar je blij van wordt; De keuze van Melvin Tjoe Nij. (Juli/augustus 2022). The Optimist, 92–93.